Sir Richard Bishop / Polytheistic fragments
Harappian Night Recordings /The Glorius Gongs Of Hainuwele
Earth / Hex :Or Printing in the infernal method
Rangda /False Flag
Sun city girls /carnival folkore resurrection
Captain Beefheart and the Magic Band /Bluejeans & Moombeans
Sun city girls / bright surroundings dark beginnings
GULSKRA ARTIKLER / KASHA IZ TOPORA
Captain Beefhart and his Magic Band /Safe as milk
Sun ra /Space probe
and
Detroitrocksampler by julian Cope
26.2.11
24.2.11
φυστικια αιγινης
πανω που ειπα να τα κουρεψω τα ονειρα...
με ειχε καλεσει ο φρουνης σε ενα συνεδριο με εκθεση μαζι στο εμστ και επρεπε να σκεφτω και να στησω ενα εργο σε δυο μερες, συγκεκριμενα παρασκευη και σαββατο και ηταν ολοι μα ολοι εκει και το εμστ ηταν σαν το σκηνικο απο το peeping tom οταν σκοτωνει την γκομενα στα σκηνικα γυρισματων μονο πολυυυυ πιο μεγαλο και ειχε στη μεση πολλες σκαλωσιες και αναρωτιωμουν αν ειναι εργο η αν θα πρεπει να τις κουβαλησουν εξω οι εργατες.
το σημειο που θα εστηνα ηταν ακριβως πανω στη διονυσιου αεροπαγητου στη γωνια κατω απο το σινεμα
πανω σε ενα τοιχο σπιτιου και χαζευα τον τοιχο για μιση μερα και ελεγα οτι δεν παιζει να στησω τιποτα εκει γιατι ειναι πανω στη στροφη και δε θα το δει κανεις. κι ετσι ειπα οτι αφου πρεπει να κανω και την παρουσιαση του εργου στο συνεδριο να τα συμπτηξω και να κανω μια μικρη δραση με φυστικια αιγινης. να παρω μερικα σακουλακια φυστικια και να τα καθαρισω παραδειγματικα σε οσους βρισκονται στο πανελ, οσοι θελουν να τα φανε, να καθαρισω και μερικα στο κοινο και μετα να αφησω τα υπολοιπα στην ακρη και να φυγω. κι ενω πηγαινα να παρω τους ξηρους καρπους ο μποπο μου ελεγε οτι νομιζε οτι ειχε κατασταλλαξει η δουλεια μου. το πρωι η ιδεα μου φαινοταν ακομα πολυ καλη, μαλιστα ειπα 'αυτο φιλε θα ελεγε αν εμπαινες στην αιθουσα του συνεδριου τρωγοντας φυστικια και πετωντας τα τσοφλια στο πατωμα για να δωσεις εμφαση στο τσοφλι'. δεν καταλαβαινω γιατι ο ad reinhardt λεει οτι οποιος καλλιτεχνης πιστευει οτι εχει μια καλη ιδεα ειναι κακος καλλιτεχνης. γιατι ρε γαμωτο; ακομα και διατυπωμενη εμενα μαρεσει η ιδεα με τα φυστικια. μηπως το λεει επειδη ο ιδιος ζωγραφιζε μονο μαυρα τελαρα για παντα απο το 60 και μετα; και αν ζουσε τι θα ελεγε τωρα; και τι νοημα εχει, η αφαιρεση, ο εννοιολογικος μινιμαλισμος, τα καθικια και ο θανατος της ιδεας. τα φυστικια δηλαδη.
με ειχε καλεσει ο φρουνης σε ενα συνεδριο με εκθεση μαζι στο εμστ και επρεπε να σκεφτω και να στησω ενα εργο σε δυο μερες, συγκεκριμενα παρασκευη και σαββατο και ηταν ολοι μα ολοι εκει και το εμστ ηταν σαν το σκηνικο απο το peeping tom οταν σκοτωνει την γκομενα στα σκηνικα γυρισματων μονο πολυυυυ πιο μεγαλο και ειχε στη μεση πολλες σκαλωσιες και αναρωτιωμουν αν ειναι εργο η αν θα πρεπει να τις κουβαλησουν εξω οι εργατες.
το σημειο που θα εστηνα ηταν ακριβως πανω στη διονυσιου αεροπαγητου στη γωνια κατω απο το σινεμα
πανω σε ενα τοιχο σπιτιου και χαζευα τον τοιχο για μιση μερα και ελεγα οτι δεν παιζει να στησω τιποτα εκει γιατι ειναι πανω στη στροφη και δε θα το δει κανεις. κι ετσι ειπα οτι αφου πρεπει να κανω και την παρουσιαση του εργου στο συνεδριο να τα συμπτηξω και να κανω μια μικρη δραση με φυστικια αιγινης. να παρω μερικα σακουλακια φυστικια και να τα καθαρισω παραδειγματικα σε οσους βρισκονται στο πανελ, οσοι θελουν να τα φανε, να καθαρισω και μερικα στο κοινο και μετα να αφησω τα υπολοιπα στην ακρη και να φυγω. κι ενω πηγαινα να παρω τους ξηρους καρπους ο μποπο μου ελεγε οτι νομιζε οτι ειχε κατασταλλαξει η δουλεια μου. το πρωι η ιδεα μου φαινοταν ακομα πολυ καλη, μαλιστα ειπα 'αυτο φιλε θα ελεγε αν εμπαινες στην αιθουσα του συνεδριου τρωγοντας φυστικια και πετωντας τα τσοφλια στο πατωμα για να δωσεις εμφαση στο τσοφλι'. δεν καταλαβαινω γιατι ο ad reinhardt λεει οτι οποιος καλλιτεχνης πιστευει οτι εχει μια καλη ιδεα ειναι κακος καλλιτεχνης. γιατι ρε γαμωτο; ακομα και διατυπωμενη εμενα μαρεσει η ιδεα με τα φυστικια. μηπως το λεει επειδη ο ιδιος ζωγραφιζε μονο μαυρα τελαρα για παντα απο το 60 και μετα; και αν ζουσε τι θα ελεγε τωρα; και τι νοημα εχει, η αφαιρεση, ο εννοιολογικος μινιμαλισμος, τα καθικια και ο θανατος της ιδεας. τα φυστικια δηλαδη.
23.2.11
22.2.11
mvo 3
HONEST JON'S RECORDS
The trio of Moritz von Oswald, Max Loderbauer (NSI / Sun Electric) and Sasu Ripatti (Vladislav Delay / Luomo), with a third album, this time enriched and expanded by guitar contributions from Paul St Hilaire (also known as Tikiman), and double bass courtesy of Marc Muellbauer (via ECM).
Horizontal Structures is palpably a more open, more expressive album than the previous studio recording, Vertical Ascent. There is more contrast, more light and shade. St Hilaire and Muellbauer add fresh drama and swing to the intimate tonal and rhythmic interactions of the core grouping. The coherence of the five-piece is remarkable; the boundary between acoustic and electronic undone.
The group's evolution is firmly signalled in the opener, Structure 1. There's a lush, romantic quality to the playing and arrangement that we've not heard before: the guitar licks have a bluesy lilt, the bass imparts melody as well as physical presence, the synth sequences are more painterly, looser somehow, and Ripatti's percussion roams feelingly.
Structure 2 is like 70s spy-flick jazz or groove-heavy Krautrock stripped to its barest essence, Loderbauer and von Oswald's electronics glistening in a sticky cobweb of reverb and delay. The languidly stepping Structure 3 faintly recalls von Oswald's work with Mark Ernestus as Rhythm & Sound, with St Hilaire's chords hanging thick above bone-dry drum machine drift. Lastly, Structure 4, the track structurally closest to techno, is pervaded by a sense of mischief, with Muellbauer's strings — plucked, bowed, scraped — coming to the fore.
For all its complexity, this is also a very playful album, and the Trio's increased confidence and empathy as improvisers allow them to indulge flights of percussive fancy, sudden about-turns, vectors into the unknown. Horizontal Structures sounds, above all else, free.
Horizontal Structures is palpably a more open, more expressive album than the previous studio recording, Vertical Ascent. There is more contrast, more light and shade. St Hilaire and Muellbauer add fresh drama and swing to the intimate tonal and rhythmic interactions of the core grouping. The coherence of the five-piece is remarkable; the boundary between acoustic and electronic undone.
The group's evolution is firmly signalled in the opener, Structure 1. There's a lush, romantic quality to the playing and arrangement that we've not heard before: the guitar licks have a bluesy lilt, the bass imparts melody as well as physical presence, the synth sequences are more painterly, looser somehow, and Ripatti's percussion roams feelingly.
Structure 2 is like 70s spy-flick jazz or groove-heavy Krautrock stripped to its barest essence, Loderbauer and von Oswald's electronics glistening in a sticky cobweb of reverb and delay. The languidly stepping Structure 3 faintly recalls von Oswald's work with Mark Ernestus as Rhythm & Sound, with St Hilaire's chords hanging thick above bone-dry drum machine drift. Lastly, Structure 4, the track structurally closest to techno, is pervaded by a sense of mischief, with Muellbauer's strings — plucked, bowed, scraped — coming to the fore.
For all its complexity, this is also a very playful album, and the Trio's increased confidence and empathy as improvisers allow them to indulge flights of percussive fancy, sudden about-turns, vectors into the unknown. Horizontal Structures sounds, above all else, free.
21.2.11
19.02.2011 knot αγγελος κυριου betty λoop κτιρια τη νυχτα
φωτογραφια απο κτιρια τη νυχτα με κιθαρα και σαχτουρη
αρνηθηκα να βγαλω γιατι ηταν πολυ ησυχα και τελεια
και δεν ηθελα να προσθεσω ουτε κιχ.
αρνηθηκα να βγαλω γιατι ηταν πολυ ησυχα και τελεια
και δεν ηθελα να προσθεσω ουτε κιχ.
19.2.11
γαλλια και μιση
- μουσικη, ο τροπος που περνας το χρονο σου σε μια κατασταση
- η κατασταση της ιδιας της μουσικης
- η κατασταση της μουσικης στο χρονο
- συγκεκριμενα πραγματα μεσα στα τραγουδια "...we're so far away, floating in this bay"
- και τι συμβαινει οταν νομιζω οτι οι στιχοι μιλανε για μενα:
Για να με παρει ο υπνος ακουσα το Paris του Cale. με πεταξε σε συγκεκριμενη κατασταση και σε μια κατασταση μιας πολυ συγκεκριμενης στιγμης επισης. της στιγμης που συνειδητοποιεις το ο,τιδηποτε. τη στιγμη που συνειδητοποιεις οτι ξεχασες κατι στο αμαξι, οτι εξω βρεχει, ή ακομα και τη φαση που συνειδητοποιεις οτι συνειδητοποιεις.
- Ταυτοχρονα με αυτη τη φαση σκεφτομουν ολους αυτους που ακουω για να με παρει ο υπνος, αυτους που τους αρεσει να αφηγουνται, να τα λενε, και τα δικα τους αλλα και τις ασυναρτησιες, τους πικραμενους, τις κλινικες περιπτωσεις,τους γρατζουνιαριδες, τους σουξεδιαριδες, τις 'νιαουριστρες', τους βασανιαριδες, τους τραβηγμενους, τους διαλυμενους, τους πεισματαριδες, τους υποψηφιους για γκραμι, τους παραφορους, τους χιλμπιλτζιμς, τους τζακ ντανιελς, τα βαρια πεπονια, τους παγωμενους, τους απλωμενους, τις 'μοιρολογιστρες', τους επικους, και αναρωτιομουν γιατι ολους αυτους κι οχι ολες αυτες, για τα μυστικα της αφηγησης και τετοια.
- Ταυτοχρονα με αυτη τη φαση σκεφτομουν ολους αυτους που ακουω για να με παρει ο υπνος, αυτους που τους αρεσει να αφηγουνται, να τα λενε, και τα δικα τους αλλα και τις ασυναρτησιες, τους πικραμενους, τις κλινικες περιπτωσεις,τους γρατζουνιαριδες, τους σουξεδιαριδες, τις 'νιαουριστρες', τους βασανιαριδες, τους τραβηγμενους, τους διαλυμενους, τους πεισματαριδες, τους υποψηφιους για γκραμι, τους παραφορους, τους χιλμπιλτζιμς, τους τζακ ντανιελς, τα βαρια πεπονια, τους παγωμενους, τους απλωμενους, τις 'μοιρολογιστρες', τους επικους, και αναρωτιομουν γιατι ολους αυτους κι οχι ολες αυτες, για τα μυστικα της αφηγησης και τετοια.
18.2.11
17.2.11
swing time night night black and white n blue peoples:)
ημουν 9 χρονων και ακουγα ένα best των scorpions στα ακουστικα στο walk man στην καμπινα στο καραβι και δεν ειχα τιποτα αλλο εκτος απο μια μπαρπμι πολλες σοκοφρετες την εντεκατη εντολη της μπανανα μουσχουρη κι ενα γκρινιαρη κι οταν εμπαινε το in trance με επιανε μια απελπισια με τις κιθαρες και τα γκαζια και ελεγα πω πω πω πω πω μανουλα μου αι αι αι και στεναχωριομουν πραγματικα με τις κιθαρες και με επιανε το στομαχι μου και σκεφτομουν ποσο γαματο θα ηταν αν εκανα ενα κολπο και το ακουγανε ολοι μαζι οι ανθρωποι και πολυ δυνατα και μας φανταζομουνα να συνεβαινε αυτο και να γουσταραμε τοσο τοσο τοσο και να το νιωθαμε ολοι μαζι. κι απο τοτε ενταξει μαλλον βρηκα τροπο να το κανω αυτο, οποτε μπορω να παθω οτι ναναι ησυχη και να μην παραπονιεμαι για τιποτα και να μη μου καιγεται καρφι για ο,τι αλλο προκυψει ποτε ε μικρο; ναι. και μετα ηρθε ο μημης να μου πει οτι δε μπορεις να εκβιαζεις το χορο. πρεπει να το πηγαινεις σιγα σιγα στο σημειο που θελεις πραγματικα να δωσει.
αρχικα το πιστευα κι εγω αυτο, ηξερα και πως να το κανω. και συμφωνω, πρεπει να δημιουργησεις την καταααασταση για να ξεκινησει η κινηση ομως ειναι και θεμα τυχης, αμα εχεις ενα τσουρμο πιτσιρικες απο κατω, η κινηση ειναι σιγουρη. γερασα και η υπομονη μου χαθηκε. δεν μπορω να περιμενω μεχρι να βαλω τα γερα. μεχρι ποτε μπορεις να χανεις χρονο σε ηρεμα γκρουβ και γιατι; το ξερω οτι εχω αδικο. παιζεις για τους αλλους.
και κατι αλλο που εμαθα ειναι, οταν εχεις εφτα καλα τραγουδια στη θηκη μην περιμενεις να τα πεταξεις το ενα τωρα το αλλο μετα απο μιση ωρα για να σπασεις το χρονο. τα παιζεις χαλαρα και μετα αφου εχεις ερθει το πραγμα βρισκει το δρομο του.
ολη αυτη η ιστορια που εχεις ακουσει ενα εκατομυριο φορες ειναι μια διαφημιση για το μημη που θα παιξει με το μημη στο swing την παρασκευη, για δευτερη φορα μετα απο πολυ πολυ καιρο. θα ηθελα να παω αλλα ισως και να ειμαι πτωμα. διαφημιση διαφημιση το μονο που θα κανω
αρχικα το πιστευα κι εγω αυτο, ηξερα και πως να το κανω. και συμφωνω, πρεπει να δημιουργησεις την καταααασταση για να ξεκινησει η κινηση ομως ειναι και θεμα τυχης, αμα εχεις ενα τσουρμο πιτσιρικες απο κατω, η κινηση ειναι σιγουρη. γερασα και η υπομονη μου χαθηκε. δεν μπορω να περιμενω μεχρι να βαλω τα γερα. μεχρι ποτε μπορεις να χανεις χρονο σε ηρεμα γκρουβ και γιατι; το ξερω οτι εχω αδικο. παιζεις για τους αλλους.
και κατι αλλο που εμαθα ειναι, οταν εχεις εφτα καλα τραγουδια στη θηκη μην περιμενεις να τα πεταξεις το ενα τωρα το αλλο μετα απο μιση ωρα για να σπασεις το χρονο. τα παιζεις χαλαρα και μετα αφου εχεις ερθει το πραγμα βρισκει το δρομο του.
ολη αυτη η ιστορια που εχεις ακουσει ενα εκατομυριο φορες ειναι μια διαφημιση για το μημη που θα παιξει με το μημη στο swing την παρασκευη, για δευτερη φορα μετα απο πολυ πολυ καιρο. θα ηθελα να παω αλλα ισως και να ειμαι πτωμα. διαφημιση διαφημιση το μονο που θα κανω
vobert wyatt
ενα τραγουδι ανεβαζω μονο ωπ κι αλλο ενα
'we re still here
we are the ghosts within
when will you know
we re where we belong?'
15.2.11
14.2.11
13.2.11
χρονος
ο χρονος που χρειαζεται η 'Δαντελοπλεκτρα' για να στεγνωσει το μαρουλι με τις πετσετες της κουζινας, τα 3 δευτερολεπτα που χρειαζονται για να καταλαβεις οτι σου αρεσει μια μουσικη ή οτι δε σου αρεσει, η συνειδητοποιηση της μαλακιας πριν απο καθε χρονικο μετρο, ποσο σου παιρνει να σενιαριστεις και τελικα να κοιμηθεις με τα ρουχα του εξω και το μακιγιαζ, μεχρι να το παρεις αποφαση, οι στιγμες απο ο,τιδηποτε, πολλες στιγμες μαζι ή μονες τους, η μια πανω στην αλλη, η μια διπλα στην αλλη, συνεχισε το μονος σου, η χρονοποιηση των δρασεων κανω το τσιγρο και φευγω ενα τσιγαρο δρομος, μια κουτσουλια, η αντιληψη για τη διαρκεια της επιρροιας γενικα, ο μονιμος μητρικος ερωτικος υπερενθουσιασμος της Μελ απο το flight of the conchords, ο χρονος της ανεπιτρεπτης ακινησιας, ο εκτιμωμενος χρονος, και τελικα ο,τι συμβαινει κατα την αναμονη γενικα.
name a child with a number
"is there something so innocent in the recitation of names that God is pleased?"
πουστης πουστης μαλακας μαλακας μαλακας deLillo απο το 'white noise' p. 317 παλιες σημειωσεις
πουστης πουστης μαλακας μαλακας μαλακας deLillo απο το 'white noise' p. 317 παλιες σημειωσεις
12.2.11
στην εκθεση αποφοιτων ασκτ 2011
ενα σχεδον ατελειωτο, σχεδον κακοφιαγμενο, σχεδον μισοπεταμενο, σχεδον παρατημενο -τελειο, τελειο γλυπτακι. Τελεια και η υπογραφαρα με τον ανεξητηλο μαρκαδορο. ΠΡΑΒΗΤΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
τουπ τουπ τουπ
sinister resonance p. 134
'In Musical Instruments Through the Ages', Klaus P. Wachsmann noted an Abyssinian (Ethiopian) instrument known as the Lion's Roar, a narrow tapered hole dug in the ground to fashion a resonating, transformative vessel for the voice. Is it possible to imagine a more economical diagram of pre- scientific cosmology than this prototypical loudspeaker? Sound is earthed or grounded within place and human society, yet it extends in all directions: outwards to intersect with the communications of non-human organisms; upwards to air, sky, the heavens; downwards into the dark underworld. With a shout- raaagh- the connection is made.'
'In Musical Instruments Through the Ages', Klaus P. Wachsmann noted an Abyssinian (Ethiopian) instrument known as the Lion's Roar, a narrow tapered hole dug in the ground to fashion a resonating, transformative vessel for the voice. Is it possible to imagine a more economical diagram of pre- scientific cosmology than this prototypical loudspeaker? Sound is earthed or grounded within place and human society, yet it extends in all directions: outwards to intersect with the communications of non-human organisms; upwards to air, sky, the heavens; downwards into the dark underworld. With a shout- raaagh- the connection is made.'
11.2.11
χρυσοψαρο
"Oblivious"
From the mountain tops down to the sunny street,
A different drum is playing a different kind of beat.
It's like a mystery that never ends,
I see you crying and I want to kill your friends.
I hear your footsteps in the street,
It won't be long before we meet,
It's obvious.
Just count me in and count me out and
I'll be waiting for the shout,
Oblivious...
Met Mo and she's okay, said no one really changed,
Got different badges but they wear them just the same.
But down by the ballroom I recognized that flaming fountain
In those kindred caring eyes.
I hope it haunts me 'til I'm hopeless,
I hope it hits you when you go,
And sometimes on the edge of sleeping
It rises up to let me know it's not so deep,
I'm not so slow.
They're calling all the shots, they'll call and say they phoned,
They'll call us lonely when we're really just alone.
And like a funny film, it's kinda cute
They've bought the bullets and there's no one left to shoot.
Μεταφραση:
"Χρυσοψαρο"
Απο τις ακρες των βουνων μεχρι κατω στον ηλιολουστο δρομο
Ενα διαφορετικο κρουστο παιζει ενα διαφορετικο ρυθμο.
Ειναι σαν ενα μυστηριο που δεν τελειωνει ποτε,
Σε βλεπω να κλαις και θελω να σκοτωσω τους φιλους σου.
Τα βηματα σου ακουω στο δρομο
Δεν αργουμε να βρεθουμε
Ειναι προφανες.
Απλα υπολογιζε με και μη με υπολογιζεις
Θα περιμενω μια φωνη
Χρυσοψαρο...
λειπει κειμενο
Ελπιζω να με στοιχειωσει μεχρι απελπισιας
Ελπιζω να σε χτυπησει οταν φυγεις,
Και καποιες φορες στην ακρη του υπνου
Σηκωνεται για να μου πει οτι δεν ειναι και τοσο βαθυα,
Κι οτι δεν ειμαι και τοσο αργος.
λειπει κειμενο
Τα βηματα σου ακουω στο δρομο
Δεν αργουμε να βρεθουμε
Ειναι προφανες.
Απλα υπολογιζε με και μη με υπολογιζεις
Θα περιμενω μια φωνη
Χρυσοψαρο...
'Αγγελος κυρίου
 |
Ο επτάιντσος δίσκος βινυλίου του Άγγελου με τίτλο 'έπελξη', κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο από την 'organized music from thessaloniki.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)